Svake godine Biljana Jevtić i Ace Ilić organizuju živahnu proslavu Đurđevdana u svojoj porodičnoj vili na Petlovom brdu, gde im se pridružuje i mnoštvo gostiju.Kao i svaka druga domaćica u Nišu, Bilja marljivo priprema široku lepezu ukusnih đakonija za tu posebnu priliku. U međuvremenu, Aca, ponosni Šumadinac, brine se za piće i finansijski aspekt svečanosti.
Razlog zašto je stol tako primamljiv nije samo zbog obilja hrane, već i zbog tople i ljubazne atmosfere koju prati muzika.
Svakog Đurđevdana u domu Biljane Jevtić i Ace Ilića pevanje je postalo neizostavna tradicija.
Bilja uživa u serenadi svojim najmilijima uz pesmu ili dve, često u pratnji Ace i njene kume Suzane Mančić, dok njihov naslednik Ivan sve više oduševljava goste svojim zabavljačkim umećem.
Tokom ovog značajnog dana trijumfa prate ga njegovi uvaženi gosti, a treću godinu zaredom pridružuje mu se i mlada djevojka koju Bilja i Aca toplo grle kao svoju voljenu kćer.
Zapažanja vredna pažnje je da popularna porodica obično obeležava Acin rođendan, koji pada 5. maja, okupljanjem sa prijateljima na Đurđevdan.
U tekućoj godini Uskrs je pao baš na taj određeni datum, što je Jevtićima i Ilićima dalo dodatni povod za slavlje, čime je ukupan broj porastao na tri.
BONUS TEKST:
Obilježavanje ovog značajnog praznika ima široko učešće pojedinaca, bez obzira na povod svečanosti ili društvo gostiju. Širom Srbije atmosferu prožima očaravajuća melodija „Đurđevdana“, pesme posvećene ovoj posebnoj prilici. Na Đurđevdan Srpska pravoslavna crkva i njeni sledbenici poštuju uspomenu na Svetog Đorđa, koji se naziva i Đurđevdan.
Proslava Đurđevdana je radostan događaj ispunjen običajima i očaravajućim ceremonijama koje nastoje da sačuvaju, donesu blagostanje i obezbede sreću. Ovaj povoljan dan zauzima posebno mesto u srcima mnogih, bilo da uživaju u ličnim dostignućima ili dočekuju drage posetioce. I ovom izuzetnom prilikom, zadivljujuća melodija poznata kao “Durđevdan” odjekuje širom Srbije, sažimajući priču koja podiže duh.
Radosna i nadaleko poznata melodija “Durđevdan” postala je sinonim za sreću i slavlje. Ona zauzima posebno mjesto u našim srcima, ne samo tokom velikih praznika, već i tokom značajnih životnih događaja kao što su mature, vjenčanja, krštenja, pa čak i intimna druženja. Međutim, skrivena ispod površine ove voljene melodije krije se tragična priča i jeziva priča o porijeklu kojih mnogi nisu svjesni. Đurđevdansko jutro 1942. zauvek je urezano u kolektivno pamćenje Srbije. Bio je to sudbonosan dan za Srbe Sarajeva, koji su bili zatvoreni u logorima i zatvorima širom grada. Žarko Vidović, profesor i stručnjak za istoriju umjetnosti koji je jedini preživjeli svjedok ovog stravičnog događaja, otkrio je medijima da je pjesma nastala tokom mukotrpnog putovanja zloglasnim “vozom smrti” od Sarajeva do Jasenovca, kako prenosi Republika. Prema Vidovićevom svjedočenju, na posljednjoj etapi puta do kazamata, zatvorenici u vagonima, lišeni hrane i vode, počeli su doživljavati intenzivne krize izazvane strahom i neizvjesnošću.
