Srpska pravoslavna crkva obeležava pravoslavnu Novu godinu služenjem liturgije Svetog Vasilija Velikog u svim svojim hramovima. Kao što se navodi u Svetom pismu, Isus Hrist je svojevoljno poneo grehe celog čovečanstva, a čin obrezivanja simbolizuje očišćenje od inherentnog greha nasleđenog od nečijih roditelja.
Izvještaj vladike Nikolaja Velimirovića bilježi da je Hristos svojevoljno primio smrtni lik i stradao za određeni prestup. Sveti Vasilije je, prema istorijskim zapisima i crkvenim običajima, preminuo 379. godine u 50. godini života. Njegov život se poklopio sa vladavinom cara Konstantina, koji je zvanično odobrio praktikovanje hrišćanstva. Prema kanonu Srpske pravoslavne crkve, Vasilijeva služba, koju je svetitelj lično napisao, služi se 10 puta godišnje. Ove prilike uključuju 1. januar, uoči Božića i Bogojavljenja, sve nedjelje tokom posta (osim Cvjetnice), kao i Veliki četvrtak i Veliku subotu. SPC obeležava spomen Svetog Vasilija 12. februara (po gregorijanskom kalendaru, odnosno 30. januara po julijanskom kalendaru), u čast njegovih teoloških i apologetskih dela koja su uspešno sačuvana. Mali Božić predstavlja vrhunac božićnih slavlja i praćen je brojnim običajima i obredima.
Uvriježeno je uvjerenje da treba izbjegavati sukobljavanje na dan Svetog Vasilija, jer se smatra da će to rezultirati da pojedinci plaćaju mito tokom cijele godine. Slično tome, u određenim područjima vjeruje se da ovog dana treba biti posebno oprezan kako bi se spriječilo da postanete žrtva lažnih radnji drugih. Određena područja vjerovala su da će padati snijeg ili biti oblačno na ovaj dan, to značiti godinu rođenja osobe. Pojedini krajevi u Hercegovini zadržali su tradiciju spaljivanja ostataka badnjaka, dok se u brojnim srpskim krajevima i dalje održava praksa miješenja obrednog kruha ili vasilice. U liturgijskom kalendaru SPC praznici koji imaju značajan značaj za Pravoslavnu Crkvu označeni su crvenim slovom, što označava njihov status zapovesti.
