Pisanje o Josipu Brozu Titu je beskrajna tema za domaće onlajn platforme. Tokom njegove četiri decenije vladavine Jugoslavijom, svaki sadržaj koji se odnosio na njega morao je da prođe rigoroznu proveru, uz uslov od najmanje deset verifikacija da bi mogao da bude objavljen. Za širenje informacija bilo je potrebno više krugova provjere prije njihovog objavljivanja.
Tokom razgovora, scenarista i reditelj Milan Šarac istraživao je niz zadivljujućih tema, poput zagonetnog 13-dnevnog nestanka Josipa Broza Tita, otkrivanja Jovanke Broz posmrtnih ostataka Draže Mihailovića i zapanjujuća otkrića o porodici Slobodana Miloševića.
U svojoj samostalnoj emisiji pod nazivom „Ja, Jovanka Broz“ izneo je privilegovane uvide koje je sa njim lično podelila Jovanka Broz. Šarac je u nedavnom intervjuu Večernjim novostima otkrio da mu je Jovanka privatno poverila informaciju o njenoj molbi Titu za repatrijaciju Dražinih ostataka njegovoj porodici, što je do sada ostalo nepoznato široj javnosti.
Nadalje, s njim je podijelila posebnu anegdotu o njihovom nastojanju da je odvoje od Tita u tom periodu.
Po dolasku u rezidenciju, dočekala me je uznemirujuća vest: Tito je nestao bez traga. Kao da je ispario u vazduh. Gdje se nalazi naš cijenjeni vođa ostalo je obavijeno velom misterije i činilo se da niko nije bio voljan da rasvijetli situaciju. 13 mučnih dana ostao sam u stanju šoka i nevjerice. Nikome, pa ni javnosti, nisam mogao da se povjerim o ovoj muci. Niti sam mogao uzeti stvari u svoje ruke i pokrenuti potragu za njim. Ideja da zemlja funkcioniše bez svog šefa države bila je nedokučiva. Kako je čovjek mogao jednostavno nestati u sred bijela dana? A kada nam je konačno vraćen, vidjelo se da nešto nije u redu. On nije bio isti Tito koga sam upoznao. Tog kobnog dana naši putevi su se zauvek razišli. Gdje su ga odveli? Ko je odgovoran za njegovu otmicu? To su pitanja koja sam povjerila isključivo Radu Čečuru, mom vjernom načelniku obezbjeđenja i uglednom pukovniku policije“, priznala je Jovanka.
Šarac je primetio Jovankinu nepokolebljivu privrženost pravoslavnoj veri i njenu konkretnu molbu da on pođe sa njom u susret mitropolitu Amfilohiju. Dok Šarac nije bio siguran u ishod njihove rasprave, otkrio je da je krajnja želja Amfilohija bila da se komemoracija održi baš na mestu gde je položeno Dražino telo.
Šarac je izrazio neizvesnost u vezi sa Jovankinim razgovorom sa mitropolitom, ali ga je ona samouvereno uveravala da će on predvoditi njenu sahranu nakon njenog odlaska iz ovog smrtnog aviona. Uprkos tadašnjem odsustvu mitropolita iz Srbije, samo nekoliko dana nakon Jovankinog sahranjivanja obavio je pomen u Kući cveća.
