Knez Đorđe Karađorđević, najstariji sin kralja Petra Prvog i Zorke, kćerke crnogorskog kralja Nikole Prvog, imao je životni put koji je bio predmet višestrukih opisa i tumačenja. I dan-danas je ostao okružen brojnim kontroverzama i nelaskavim pričama, za koje se vjeruje da su imale ulogu u oblikovanju njegove sudbine tokom borbe za prijestolje. Do ovog trenutka, princ Đorđe Karađorđević, zagonetna i tajna ličnost iz dinastije Karađorđević, ostao je relativno nejasan za širu javnost, a dostupne informacije često su izazivale rasprave i nagađanja.
Zbog učestalog sukobljavanja, bio je primoran, pod uticajem političke i pravosudne sfere, uz uticaj propagande domaćih i austrijskih medija, da se odrekne monarške pozicije 1909. Ovu odluku donosi u korist svog brata. Aleksandra, koji će kasnije postati kralj Jugoslavije. Zagovornici kralja Aleksandra smatrali su da su raspoloženje njegovog brata, najblaže rečeno, i njegova umešanost u homoseksualnu vezu bili razlozi za njegovo institucionalizovanje u mentalnoj ustanovi 1925. Međutim, postoje alternativna objašnjenja. Kritičari za vreme vladavine prvog jugoslovenskog kralja, kralja Đorđa, čvrsto su verovali da je on postao žrtva mahinacija i autokratskog upravljanja svog brata, koji je preuzeo presto posle Đorđeve abdikacije, što je bilo podstaknuto optužbama za preranu smrt njegovog sluge. Djed je imao burnu i neobuzdanu narav. Često bi odlazio u Adu na pecarske izlete zajedno sa svojim profesorom matematike i dragim pratiocem, Mikeom. Avaj, za koga se pričalo i da mu je romantična partnerka. Đorđevi česti izlivi besa stalno ga dovode u problematične situacije. Nalazio se u neprijateljskom stanju sa Nikolom Pašićem, Dragutinom Dimitrijevićem Apisom i oficirom Petrom Živkovićem. Za razliku od Đorđa, Petrov mlađi sin Aleksandar je imao diplomatsko držanje i strateški pristup, što ga je činilo omiljenom osobom u Pašićevim očima. Nesrećna smrt člana osoblja domaćinstva zbog loše igre. U carskoj Rusiji, princ Džordž je pohađao vojnu školu poznatu kao Kadetski korpus cara Aleksandra II. Uprkos svojoj plemićkoj lozi, koja je uključivala njegovog djeda, crnogorskog kneza Nikolu, i njegove dvije tetke koje su bile udate za ruske plemiće, princ Đorđe je skrivao svoje prestižno porijeklo od svojih kolega pitomaca.
Međutim, njegovo školovanje je poremetilo Majski ustanak 1903. godine, koji je rezultirao atentatom na kralja Aleksandra Obrenovića i srpsku kraljicu Dragu. Zbog toga je za novog kralja izabran knez Petar Karađorđević, koji je tada boravio u Ženevi. Od 1903. godine Đorđe je nosio titulu prestolonaslednika kao najstariji kraljev sin. Prelomni trenutak u Đorđevom životu dogodio se kada je njegov sluga Stevan Kolaković brutalno ubijen. U stanju nekontrolisanog gneva, budući prestolonaslednik ga je nemilosrdno napao, što je rezultiralo teškim ranama na glavi i stomaku. Prema procjeni ljekara, povrede su nastale serijom snažnih udaraca nogama. Stevan je, na žalost, podlegao povredama i nekoliko dana kasnije preminuo. Suprotno onome što su saznali njegovi rođaci i prijatelji, on je dan ranije položen. Zločin koji je počinio režim u početku je prikrivala štampa, koja ga je nazvala “misteriozno ubistvo”. Međutim, srpske socijaldemokrate, predvođene Radničkim novinama, pokrenule su nemilosrdnu kampanju tražeći pravdu za zločin. Ovaj incident izazvao je veliku pometnju i u srpskoj i u austrougarskoj štampi. Usled toga, 27. marta 1909. Đorđe je doneo odluku da abdicira. Njegov mlađi brat Aleksandar, koji je bio u Petrogradu, postao je novi prestolonaslednik. Od abdikacije Đorđe nosi titulu kneza, a ne prestolonaslednika. Uprkos ovoj promeni, i dalje se naziva princ Đorđe zbog statusa kraljevog sina. Njegov život je bio obilježen pritvorom i nedostatkom tolerancije od strane njegovog brata. Knez Đorđe se hrabro borio i u balkanskim i u Prvom svetskom ratu, pokazujući nepokolebljivu privrženost svojoj zemlji. Međutim, njegova posvećenost je koštala veliku cenu jer je zadobio teške povrede u žestokoj borbi na Mačkovom kamenu kod Krupnja septembra 1914. Nakon smrti kralja Petra 1921. godine, njegov mlađi sin, kralj Aleksandar, preuzeo je kontrolu nad prijestoljem. Neprijateljstvo između Đorđa i Aleksandra vremenom je eskaliralo.
Princ Džordž je 1925. uhapšen i kasnije zatvoren, a lažne tvrdnje o njegovom ludilu su izmišljene u izmišljenim medicinskim izveštajima. Nakon tragičnog ubistva kralja Aleksandra u Marseju 1934. godine, princ Džordž se nadao da će biti oslobođen. I pored toga što knez namjesnik Pavle i kraljica Marija nisu imali namjeru da mu daju slobodu, izdržao je u zatvoru sve vrijeme Drugog svjetskog rata. Na kraju su Nemci intervenisali i oslobodili ga, potpuno svesni ogromne nepravde koja mu je nametnuta. Po završetku Drugog svetskog rata, nedavno uspostavljeni komunistički režim doneo je proglas kojim je celu dinastiju Karađorđevića, koja je boravila u izbeglištvu, označila kao protivnike države. Kao posljedica toga, njihovo državljanstvo je oduzeto, a njihova imovina zaplijenjena. Jedini izuzetak od ove sudbine bio je knez Đorđe, koji je odlučio da ostane u Beogradu i da kao penzioner uživa u mirnom životu, bez previranja.
Čini se da je komunistički režim pokazao veću empatiju prema njemu u poređenju sa njegovim rođenim bratom i sestrom. Kako je ušao u kasniju fazu života, stupio je u brak sa Radmilom Radonjić, ali njihova zajednica nije donijela potomstvo.
Nakon dugog života preminuo je 17. oktobra 1972. godine u Beogradu. Njegovo poslednje počivalište je crkva Svetog Đorđa na Oplencu kod Topole, koju je podigao njegov otac. Pored njega počiva njegova supruga Radmila. Postoji veza između Micka Alasa i mene. Kralj Petar Prvi je izrazio svoju frustraciju, lamentirajući božanskom entitetu, što Mika Alas tajno utiče na njegovog sina Đorđa. Postao je očigledan razlog za odluku ovog cenjenog srpskog matematičara da prihvati nekonvencionalnu egzistenciju među marginalizovanim pojedincima Savamale. Moguće je da je ova romantična veza imala ulogu i u abdikaciji Đorđa Karađorđevića sa prestola. Nadalje, nasilni čin ubijanja njegovog sluge, koji se dogodio u naletu strasti tako što ga je udario u osjetljivo područje, podsjeća na bijes ljubavnika. Na našoj najvećoj novčanici nalazi se lice bliskog saputnika Mike Alasa, Slobodana Jovanovića, koga nikada nisu povezivale romantične veze sa ženama. Uprkos glasinama koje govore drugačije, kralj Aleksandar Karađorđević nije bio homoseksualac, a oni koji su propagirali takve neistine suočili su se sa teškim posledicama.
Verovatno je režim bio posebno osetljiv zbog veze sa kraljem Đorđem. Osim toga, ovu temu je dokumentovao i Predrag Marković, istoričar. Na osnovu dostavljenih informacija, u saznanjima se navodi da su najstariji sinovi kralja Petra, knez Đorđe Karađorđević i general Petar Živković, koji je bio premijer tokom šestojanuarske diktature, među najznačajnijim ličnostima srpske istorije za koje se veruje da je bio homoseksualac. Pored toga, smatra se da su ovoj kategoriji pripadali i matematičar Mihailo Petrović Alas, zajedno sa Slobodanom Jovanovićem, jednim od najistaknutijih predratnih intelektualaca u Srbiji. Istoričar Predrag Marković u intervjuu za “Vesti” dotakao se osetljive teme koja je obavijena velom tajne. Ljubavni životi naših prabaka su uglavnom nepoznati zbog njihove nepismenosti i društvenog tabua koji okružuje rasprave o takvim stvarima. Međutim, istorijski zapisi otkrivaju da su tokom protesta protiv šestojanuarske diktature ljudi otvoreno izražavali svoje nezadovoljstvo, uzvikujući fraze poput “Dole Pera, pederu!” Pored toga, postojali su i navodi da je general Živković maltretirao svoje gardiste.
