Neverovatan muzički talenat Aleksandre i Kristine, ćerke proslavljenog Kornelija Kovača, nesumnjivo su nasledile od oca. Obojica posjeduju izvanredne vokalne sposobnosti i prirodni dar za pisanje pjesama, zbog čega njihove kompozicije postaju bezvremenski klasici. U početku su zajedno krenuli na svoje muzičko putovanje, revolucionirali su industriju svojim inovativnim idejama.
Međutim, prije skoro deceniju donijeli su odluku da se raziđu, navodeći fundamentalne razlike u svojim perspektivama. Godine 1987. Aleksandra i Kristina su započele karijeru kao sastavni članovi veoma cenjenog benda “K2”, koji se 1998. godine raspao uprkos ogromnoj popularnosti. Nakon raspada grupe, Aleksandra je nastavila uspešnu solo karijeru, dok je Kristina odabrala prioritet u porodičnom životu. U jednom retkom intervjuu, Kristina je iskreno ispričala da je smrt njene majke Spomenke jedno od najizazovnijih iskustava sa kojima se suočila. Uprkos tome što su je odgajale uticajne ličnosti u muzičkoj industriji, Kristina se na kraju preselila u Švedsku i krenula novim profesionalnim putem. Iznenađujućim preokretom događaja, izazvala je pometnju 2014. godine kada je objavila objavu na svom “Fejsbuk” profilu, javno distancirajući se od svoje sestre. Otkrila je da je bila izložena javnim napadima od strane sestrinog partnera, što je ozbiljno zaoštrilo njihov odnos. Uprkos tome što su podijelili mnoge intimne detalje o njihovoj vezi, odluka da se rastanu nije bila laka za Kristinu, jer je oplakivala gubitak svoje najbliže sestre od prije dvije decenije. Za razliku od toga, Aleksandra je u izjavi za medije izjavila da je njihova poslovna saradnja odavno prekinuta i da su njihovi životi krenuli odvojenim putevima. Uprkos tome što smo se razilazili, 2020. godine Kristina je pohvalila Aleksandrin rad, ulivao je tračak nade, ostavljajući mnoge nade za potencijalno pomirenje između sestara u budućnosti.
Rođen 1. januara 1942. godine u Nišu, Kornelije Kovač je bio veoma talentovan srpski kompozitor, pijanista i aranžer. Njegovi roditelji su bili umjetnički, otac mu je bio violinista, a majka operska pjevačica. Dok se njegov brat u početku bavio pevačkom karijerom, kasnije se fokusirao na novinarstvo i politiku. Sa četrnaest godina, 1956. godine, Kovač je komponovao svoj prvi komad “Pusti trovatoti”. Svoje muzičke sposobnosti prvi put je pokazao u subotičkoj gimnaziji, gde je pohađao školu i nastupao na popularnim popodnevnim čajankama. Kovač je na svoj profesionalni put krenuo 1961. godine, koristeći svoje izuzetno muzičko obrazovanje na prestižnoj Muzičkoj akademiji u Sarajevu da se afirmiše kao kompozitor, pijanista, producent i aranžer. Iste godine osnovao je svoj prvi bend BKB, koji je brzo stekao priznanje kao cijenjeni jazz trio. Kovačev talenat i posvećenost doveli su ga do učešća na Jugoslavenskom jazz festivalu na Bledu, u Sloveniji, 1963. godine. Nakon angažmana u raznim bendovima u Bosni i Hercegovini, pridružio se Indexu, najpoznatijem sarajevskom pop bendu. Sa Indexom Kovač je krenuo na dvomjesečnu turneju po SSSR-u, učvrstivši reputaciju svestranog i uspješnog muzičara. Pridruživši se Indexu 1966. godine, Kornelije Bata Kovač ne gubi vreme i svira sa njima na turneji po SSSR-u sledeće godine. Za vrijeme svog boravka u Indexu u Sarajevu, Kovač je dao značajan doprinos svojim pjesmama “Boj na Mišaru” i “Ako si sam”. Njegov talenat kao kompozitora i instrumentaliste brzo je stekao priznanje. Međutim, nakon odsluženja vojnog roka, Kovač je doneo odluku da se preseli u Beograd i krene na sopstveni umetnički put. Godine 1967. na festivalu “Tvoj hit sezone” u Sarajevu, Kovačeva pjesma “Moj profesor” zauzela je prvo mjesto.
Ovaj uspeh ga je naterao da se u septembru 1968. preseli u Beograd, gde je osnovao Korni grupu. Predstavljajući Socijalističku Federativnu Republiku Jugoslaviju, grupa Korni je učestvovala na Pesmi Evrovizije 1974. godine. Nakon raspada Korni grupe, kompozicije Kornelija Kovača izvodili su cenjeni umetnici kao što su Olivera Katarina, Bisera Veletanlić, Neda Ukraden, Miki Jevremović, Miša Marković i Lepa Brena. Kovač je 1977. godine formulisao plan za stvaranje supergrupe u Jugoslaviji poznate kao K2. U zamišljenoj postavi bili su Josip Boček, Dado Topić, Slobodan Marković, Čarli Novak i Ratko Divjak. Dve godine kasnije, Kornelija se seli u Englesku i bavi se raznim muzičkim poduhvatima.
