Ljekari, medicinske sestre i policajci koji su bili raspoređeni da čuvaju Kostu primijetili su izrazitu promjenu u ponašanju dječaka koji je počinio ubistva.Zaposleni na Klinici za neuropsihijatriju za decu i omladinu neprestano su zatečeni nepredvidivim ponašanjem Koste Kecmanovića, dečaka odgovornog za tragični incident u Osnovnoj školi „Vladislav Ribnikar“. Dok je podvrgnut psihijatrijskom opservaciji, njegovo držanje varira u skladu s njegovim raspoloženjem.
Odnedavno Kosta pokazuje znake anksioznosti u vezi sa predstojećim danima. Posebno ga pogađaju misli o 3. maju, na dan užasnog događaja. Međutim, ono što je najviše zapanjujuće je njegovo odbijanje da taj dan posmatra kao izvor ogromne tuge i katalizator svojih uznemirujućih postupaka.
Dan koji je zauvek promenio Kostin život, treći maj, ostao mu je urezan u glavi. Tog kobnog dana uveo je mrak na Beograd i Srbiju, bacivši senku na živote 10 nevinih žrtava i njihovih ožalošćenih porodica. Međutim, Kostino kajanje nije usmjereno prema onima koje je uzeo sa ovoga svijeta, već prema njemu samom. Zamišljao je budućnost slobode, nastavljajući život kakav je nekada poznavao.
U svojoj izokrenutoj perspektivi, vjerovao je da će ga njegov status maloljetnika zaštititi od bilo kakvih posljedica, čak i za najteže postupke. Ipak, stvarnost mu je spremala drugačiju sudbinu. Uviđajući opasnost koju predstavlja i za sebe i za društvo, Kosta je bio primoran da se leči u bolnici, otkriva pouzdan izvor Republičkog i Srpskog telegrafa koji je upoznat sa dešavanjima na klinici u kojoj Kecmanović trenutno boravi.
Kosta Kecmanović je imao specifične preferencije u pogledu „praznika“, kuhinje, pa čak i rekreativnih stvari, kao što smo ranije pomenuli u našem pisanju.
Globalni razgovor oko masakra, zločina bez presedana koji je počinio maloljetnik, nastavlja da odjekuje čak i godinu dana kasnije.
Važno je podsjetiti na tragični incident koji se dogodio kada je 13-godišnji učenik jednog jutra kasno stigao u školu. Naoružan pištoljem svog oca, nastavio je da puca u tri devojčice i školskog čuvara u holu, što je dovelo do njihove trenutne smrti. U učionici je nastavio divljanje tako što je ubio šestoro svojih kolega i ranio petoricu, kao i nastavnika istorije. Dječakov otac, koji se ranije smatrao cijenjenim doktorom, odmah je uhapšen jer nije osigurao svoje oružje. Trenutno se protiv njega vodi krivična prijava pred Višim sudom u Beogradu. Igrom slučaja, na istom sudu se sudi i dječakovoj majci, uspješnoj genetičarki, zbog otkrića njenih otisaka prstiju na municiji.
